شهرممنوعه

کاخ موزه شهر ممنوعه به عنوان بزرگترین مجموعه معماری چوبی به هم پیوسته در جهان، از مهم ترین آثار توریستی پکن به شمار می رود و گردشگران فراوانی را با زندگی و وسایل خانواده سلطنتی و افسانه های مربوط به آن از نزدیک آشنا می سازد. به دلیل اهمیت بالای این مجموعه عظیم، شهر ممنوعه در سال 1987 توسط سازمان یونسکو به عنوان میراث جهانی فرهنگی معرفی گردید.

در سال 1406 میلادی، امپراطور یُنگ له (Yongle) سومین پادشاه از امپراطوری مینگ (Ming Dynasty)، به منظور متمرکز نمودن حکومت، اقدام به ساخت مجموعه کاخ های سلطنتی با ابعادی وسیع نمود. ساخت شهر ممنوعه 14 سال به طول انجامید. طی این مدت با تلاش هزاران کارگر و هنرمند، نهایتاً در سال 1420 ساخت این مجموعه منحصر به فرد به اتمام رسید و بهره برداری از آن آغاز گردید. به طور کلی شهر ممنوعه محل اقامت 24 امپراطور چین طی دوره امپراطوری های مینگ و چینگ بوده است. آخرین پادشاهی که در شهر ممنوعه می زیسته، امپراطور پویی آخرین فرد از امپراطوری چینگ (Qing Dynasty) بود. پویی (Emperor Puyi) تا 12 سال پس از فروپاشی امپراطوری چینگ، همچنان در این شهر اقامت داشت اما در سال 1925 از قصر اخراج شد و برای اولین بار درهای شهرممنوعه به روی مردم عامه گشوده شد.

 شهر ممنوعه به دو بخش کلی تقسیم شده که توسط دیوارهای بلند قطور از هم جدا گردیده اند: بخش جنوبی (بخش خارجی): (Outer Court) این بخش شامل تالارها، ساختمان های عظیم اداری جهت انجام امور مملکتی و مراسم  تشریفاتی بوده است. همه ساختمان ها در این بخش از هماهنگی شگرفی تبعیت می کنند.- بخش شمالی (بخش اندرونی): (Inner Court) محل زندگی امپراطور و خانوادۀ سلطنتی به همراه خدمه و کارکنان شهر بوده است. در انتهای این بخش باغ خصوصی شهرممنوعه جهت استفاده خانواده پادشاه ساخته شده است.

اجزای معماری و ساختار فضائی شهر ممنوعه بر پایۀ توازن، هماهنگی و قوانین فنگ شویی چینی طراحی شده است. به همین دلیل موقعیت جغرافیایی شهر ممنوعه را بازتابی از نظم آسمانی می دانند. این مجموعۀ عظیم، تمام اجزای یک شهر کوچک را در خود جای داده است. همچون تالارهای بارعام برای پذیرش هیئت های نمایندگان، باغ پادشاهی، محل انجام امور اداری و تشریفات، محل اقامت خانواده سلطنتی و همینطور معابد. از آنجا که در نظام پادشاهی چین باستان، رنگ طلایی مختص به خانواده سلطنتی بوده، استفاده زیادی از این رنگ در طراحی دکوراسیون داخلی، سقف ها و نمای بیرونی قصرها گردیده است.